The Royal Family
Het is altijd leuk om vanuit een ander standpunt zicht te krijgen over hoe men de belevenissen in ons paleisje ervaart.
Daarom deze verhalen geschreven door mama's en papa's van onze Royals.
HOE MIJN GROTE KING PLOTS EEN KLEIN RIDDERTJE WERD
Rhanie, mama van King Miro
Op 1 september 2013 vertrok mijn zoontje Miro naar school. Na 2.5 jaar te hebben doorgebracht in het gezelschap van zijn bevallige hofdames (Leentje, Evelien, Magalie en Aurélie) en zijn favoriete nar (Peter) trok hij de wijde wereld in… richting ‘school’. Hoewel het afscheid ons zwaar viel, keken we er ook naar uit. Miro was er klaar voor: onze spraakwaterval sprak over ‘school’ alsof hij nooit anders had gekend. Enkel het potje was nog een probleem, maar daarover maakten we ons niet te veel zorgen. “Dat komt wel goed.”, zei Leentje. We hadden er het volste vertrouwen in.
En terecht. Want de eerste schooldag verliep ‘vlekkeloos’ (zijn natte broek buiten beschouwing gelaten). De juf was enthousiast: “Miro heeft heel veel verteld, wat doet hij dat al goed.”, zo zei ze. Tja, als ouder sta je dan toch even te blinken. Hij was wel een beetje moe, maar “dat is normaal”, zo hadden meer ervaren mama’s me op de speelplaats toevertrouwd. Hij was nu een kleuter geworden, maakte deel uit van een klasje met 16 nieuwe vriendjes en at zonder slab in de eetzaal. Zelfs de boterham met hesp was op wonderbaarlijke wijze uit z’n boterhammendoos verdwenen. “Dat gaat daar beter dan thuis”, dacht ik.
Hoe goed het de eerste dag ging, zo slecht ging het de dag daarna. Wanneer ik mijn stoere koning om 16u30 ging ophalen, trof ik hem aan op een veel te grote bank te midden van een gigantische speelplaats. Zijn wangen nog nat van de tranen, zijn blik gericht op de schoolpoort. “Hij heeft de hele dag geweend.”, zei de juf. Met verslagen oogjes keek hij me aan. “Mama, ik wil terug naar Leentje.” Ik probeer hem uit te leggen dat dat niet kan, dat hij te groot geworden is voor de crèche. Hij wil het niet begrijpen. Hij mist z’n paleis, z’n oude vriendjes, z’n koningsbed. Maar vooral: z’n hofdames. En de nar ook natuurlijk.
De eerste twee weken van september verliepen moeizaam. Een krijsende Miro die zich ‘s morgens vastklampt aan mama, die op haart beurt het afscheid zo kort mogelijk wil houden. “Want dat maakt het makkelijker”, zo werd me verteld. Misschien. Maar zo voelde het toch niet. Gelukkig kon Wouter me af en toe aflossen. Mannen kunnen daar beter tegen. Of zo lijkt het toch. In tussentijd had ik boekjes gekocht, gaande van ‘Jules gaat naar school’ tot ‘Een nieuwe juf voor Saar’. Langzaamaan groeide het vertrouwen. Miro begon te wennen aan z’n nieuwe omgeving, z’n nieuwe vrienden en de kleine enge WC’tjes op de gang. Hij had gewoon tijd nodig. Tijd om te wennen.
Ondertussen is mijn grote koning een kleine ridder geworden. Die zich dapper verweert te midden van de grote burcht met andere ridders, hofdames en koningskinderen. Hij heeft zelfs een nieuwe nar gevonden. “Want meester Jelle is wel grappig, hé mama”, zo fluistert hij me toe. Hij maakt knutselwerkjes, leert versjes en telt al tot vijftien. Trots danst hij op het feest voor oma en opa. Met een twinkelende blik in zijn oogjes.
En toch, als ik hem ‘s ochtends met de fiets naar school breng, klinkt het steevast als volgt.
“Langs die straat, dat is de weg naar Leentje, hé mama?”
“Dat klopt, liefje”, zeg ik.
“Maar nu ben ik een beetje te groot.”
“Da’s waar, Miro.”
Even stilte.
“Wanneer gaan we nog eens op bezoek bij Leentje, mama?”
“Binnenkort, liefje.”
En z’n oogjes twinkelen weer.
Rhanie, de mama van ridder Miro.
HET LEVEN ZOALS HET IS: DE CRECHE
Sarah, mama van Little King Victor
Lieve Victor,
Negen maand en een klets! Vriendje toch, wat gaat dat als een sneltrein! Ware het niet dat deze brief in het prestigieuze 'Little Kings & Queens Magazine' zou gepubliceerd worden, ik was het compleet vergeten. Zoef.
Er leest dus wel wat meer volk mee deze keer, zullen we dat gestoef dan misschien voor de volgende keer bewaren en een beetje op onze tellen passen?
Inderdaad, ik dacht het niet! Het zou alleen maar zonde zijn moest ik hier niet kunnen vertellen hoe fantastisch er daar voor jou gezorgd wordt in de crèche. Dat mag ook wel eens gezegd worden.
Zes maand lang al neem je mij met jouw racekar drie keer per week mee naar jouw Paleisje. Heen en terug. Wij twee. Zalige momenten zijn dat. Interessante conversaties ook.
Soms heb je geen zin om te kletsen of ben je nog te moe, en dan kijk ik naar jou. En ik geniet. De hele rit. Om dan soms ineens te beseffen dat ik de eindbestemming al een stuk voorbij ben. Tsss.
Telkens ik de deur daar achter me dicht trek betrap ik mezelf op een brede glimlach. Van oor tot oor, zo eentje die mij goesting en energie geeft om de dag te beginnen.
Toen je nog gezellig bij mij in de buik zat, had ik héél hard gehoopt dat we zo'n warm nestje voor jou zouden vinden. Als ik verhalen van andere mama's mag geloven weet ik dat dat echt geen evidentie is.
Ik mis je wel nog altijd meer dan goed voor me is als je 'op je werk' bent, maar de foto's en filmpjes die ze daar van jou schieten maken veel goed. Je gaat lachen als ik zeg dat ik er soms op een onbewaakt moment naar kijk. 't is echt sterker dan mezelf hoor jongen, mama werkt eraan.
Het zijn daar ook echt experts in het opwekken van het 'mama krijgt een grote krop in de keel'-syndroom. Sinterklaas, Nieuwjaar, Valentijn, ... er gaat geen moment voorbij of ik sta met het water in de ogen als ze mij jouw 'creaties' overhandigen. Zouden dat misschien nog de hormoonrestjes van de bevalling zijn die achterbleven? (Ahum)
Als het moet, zijn de Big Kings en Queens ook streng (maar wel rechtvaardig). Hoe ouder je wordt, hoe meer we te zien krijgen van je karaktertje. Als er iets niet in jouw kraam past dan laat je dat zéér duidelijk merken. Je weet ook hoe je je mama dan rond dat kleine worstenvingertje van jou draaien moet, maar bij Leentje en Evelien zal je toch een beetje harder je best moeten doen vriend! Nie pleuje. En gelijk hebben ze! Mama kan daar nog iets van leren...
Enkele weken terug was je voor het eerst echt ziek waardoor je enkele dagen als een vodje op mijn schoot doorbracht en niet naar je vriendjes kon. Het was alsof iemand op mijn hartje trapte en ik werd er bijna even ziek van als jou. Het was zó ongelofelijk lang geleden dat jij en ik midden in de nacht, samen in die schommelstoel zochten naar Klaas Vaak dat ik mij realiseer dat ik mijn twee polletjes mag kussen hoe goed jouw slaappatroon matcht met dat van ons.
Je doet het alweer goed kleine superman van mij, maar als er dan toch een klein puntje van kritiek mag gegeven worden dan wil ik het even over dat gebit van jou hebben. Je weigert brokjes in je voeding maar zet wel met veel kracht jouw zes tanden in mama's nekvel. Je vindt dat dan ook nog eens enorm geestig als mama boos wordt...
Goh vriendje, er zijn zoveel dingen die niemand mij op voorhand vertelde over het kopen van kinderen.
Blijf jij mij maar verder verrassen. Ik vind het helemaal niet zo erg om af en toe eens een nieuw kantje van mezelf (in jou) te ontdekken. Het doet me juist nog meer uitkijken naar wat komen zal.
Dikke zoen,
Je mama
ALLES BEGON IN DE WINTER ZO’N VIER JAAR GELEDEN
Lies, mama van Queen Lucille en Marie Lou
Ons gezin: ma, pa en een jongetje van vier, verhuisde naar Gent en zocht een plekje voor het nieuwe kleintje pril in de buik.
Gent, zo stond overal gekend, had een nijpend tekort aan opvangplaatsen dus we waren voorbereid op een lange zoektocht. Het beginnersgeluk was echter aan onze kant want op 100 meter van de school, opende een nieuwe crèche en wij konden er starten. En zo werd, met het vallen van de eerste sneeuw, de maxi cosi van Marie Lou dagelijks naar haar nieuwe plekje gebracht.
Een aantal personeelswissels van telkens piepjonge begeleidsters, bracht echter de nodige stabiliteit aan het wankelen maar net op tijd was daar de intrede van een allerbeminnelijkste, lieve, zachte maar kordate mamafiguur. Sindsdien wordt er bij ons thuis, nu dus al zo’n vier jaar, erg vaak over Leentje gepraat.
Want ook het derde jonge leventje zat intussen klaar om de wereld te verkennen. Leentje volgde het wel en wee van de zwangerschap en ving ook niet zelden de stress en bijhorende emoties op van mama toen die na een lange werkdag Marie Lou kwam halen. Een tweede mama voor de kleintjes maar evengoed een voor de mama’s zelf.
Een dik jaar later mocht ook Lucille haar zusje vervoegen in de crèche en werd Leentje ook haar vertrouwensfiguur en knuffeloma.
Schooltijd voor Marie Lou en tegelijkertijd ook tijd voor Leentje om haar dromen waar te maken en de deuren van haar eigen paleisje te openen.
Onze keuze was alleszins snel gemaakt: Lucille verhuisde lekker gezellig mee met Leentje. En zo werd ze een van de eerste bewonertjes van Kings en Queens in het mooie herenhuis met z’n prachtige kamers. De kamers werden snel gevuld. Mond aan mond reclame deed zijn werk: in het paleis moest je zijn, wilde je je kleintje in goede handen en met een gerust hart achterlaten.
Het groeiende aantal kings en queens vroeg al snel om een tweede kracht en ook Evelien veroverde snel de harten van de kinderen en de ouders. Haar creatieve ideeën en de tijd die ze neemt om met de kinderen mee te spelen, deden het vertrouwen snel groeien. ”Lucille de krokodil” taterde aan één stuk door tegen Evelien en samen zongen ze hele coupletten.
De twee lieve en bedrijvige dochters en “Peterke” (zoals Lucille hem altijd noemde), maken het team compleet en dit zorgt voor een heel huiselijke sfeer waar we ons altijd welkom voelden. Voor Lucille leek het heel de tijd alsof ze op bezoek ging bij familie. Elke dag, als we de oprit van het paleis naderden, begon met “ik mag bellen hé” en haar vingertje op de bel werd door Leentje en Evelien steevast beantwoord met getokkel op het raam of de deur als herkenningsteken. Breed glimlachend sprong ze elke keer vlot over naar de arm van haar vertrouwensfiguren.
Na een lange dag vol speelplezier, kan bij het afhalen het dagelijkse speculaasje uit de doos niet ontbreken. Terwijl mama en papa tot in de details horen wat klein grut die dag allemaal heeft meegemaakt. Fijn! Zo hadden we altijd een goed beeld van wat er die dag op het programma stond.
Lucille voelde zich erg goed in de crèche, geen dag was tegen haar zin. Kleine meisjes worden (te snel) groot en de schooltijd lonkte. Met een heerlijk feest namen we afscheid van een lang verblijf, dat ons nog lang zal bijblijven. Immers: Kings and Queens gaat niet over. Een volgende generatie kinderen maakt er nu het mooie weer, we kennen er nog ouders en kinderen en onze kleintjes zullen er graag nog feestjes bijwonen. Als de sint in het paleis op bezoek komt, zal Lucille alvast haar tutjes komen overhandigen want dan is ze echt groot!
Bedankt Leentje en Evelien voor de warme opvang al die jaren!
Bart en Lies
Leon, Marie Lou en Lucille
OCHTENDRITUEEL
King Teo
Ochtend. Iets voor 9. Ten huize Teo voltrekt zich een dagelijks ritueel. Er wordt gekozen met welke wagen we vandaag naar de crèche trekken. Het arsenaal Volkswagen, Porsche, Renault, Fiat, Jaguar wordt deskundig onder de loep genomen….. en ik neem daar uitgebreid mijn tijd voor terwijl mama of papa al ongeduldig bij de voordeur staan te trappelen. Niet dat wij over zo’n uitgebreid wagenpark beschikken. De 10 minuutjes tussen voordeur en het warm onthaal in de crèche worden namelijk te voet afgelegd.
Aangekomen moet mama het stellen met de taakjes schoenen en jas uittrekken, want ik spurt al weg naar mijn speelparadijs wanneer ik er aan herinnerd word dat mama wel een kusje nodig heeft om haar werkdag door te komen…
Het lijkt alsof het nooit anders geweest is, maar dat is spijtig genoeg niet zo.
We bleken niet bij de uitverkorenen voor een plaatsje in een stadscrèche; 2 zelfstandige, werkende ouders. Mama en papa hadden uiteindelijk een leuk plekje voor me veroverd in Sint-Denijs-Westrem in een dagverblijf in een heus park! Daar beloven ze me dat als ik eenmaal kan stappen, ik kan genieten van de buitenlucht en de groene omgeving. Een tussentijdse crèche wordt gevonden om de eerste 6 maand te overbruggen, ook in Sint-Denijs-Westrem. Het heeft wat voeten in de aarde om steeds op tijd in de crèche te arriveren, maar we gaan er graag en worden goed verzorgd.
Dan valt een bliksemslag bij heldere hemel…mama en papa krijgen te horen dat mijn kinderdagverblijf de deuren sluit over 2 weken, op 4 februari 2013…. Wat nu?? De stadsdienst deelt mee dat ik me kan aanmelden voor een peuterschool en ze raden mama aan de 4 maand, tot ik 18 maand ben, thuis te blijven. Mama moest dus haar job opgeven. In allerijl worden alle vrije plaatsjes in Gent bezocht. Mama weent en heeft het over kippenhokken en mega-lofts/fabrieken/stapelhuizen voor 68 kindjes en de puur zakelijke aanpak van de mensen die hen ontvangen. Papa is boos en heeft het over donkere ruimtes zonder uitzicht en het claustrofobisch, kille gevoel dat hem overvalt bij meerdere bezoekjes. Enthousiast word ook ik van deze vooruitzichten niet echt.
Een week voor mijn crèche in Sint-Denijs-Westerm de deuren sluit krijgen we er een blaadje; roze en blauw, met een mooie kroon… Een nieuw kinderdagverblijf opent de deuren in Ekkergem op 4 februari, op 10 minuutjes wandelafstand van mijn voordeur… al het functionele zit snor, nu nog het menselijke aspect en de zaken waar mijn ouders steeds maar steeds weer over beginnen. Leentje Willemijns wordt door mijn wanhopige ouders aan de telefoon op de rooster gelegd: ‘Zijn er vensters? Is er licht? Kunnen de kindjes naar buiten(kijken)? Kunnen we even langskomen? Kun je foto’s doorsturen? …‘ Onnodig te vermelden dat mijn ouders wat met architectuur hebben?
Ze mogen even binnenspringen, zegt de lieve dame aan de lijn, al zit ze er een beetje mee dat alles nog een likje verf nodig heeft. Mama en papa mogen een kijkje komen nemen en treffen er tijdens de renovatiewerken niet alleen de lieve dame aan maar een voltallig, warm familieteam. Een mama, papa en 2 innemende dochters die tot het uiterste gaan om hun mama bij te staan bij de realisatie van haar droom; een kinderparadijs voor vele kleintjes.
Mijn mama en papa zijn dadelijk verkocht! Dit wordt het! Alle noodoplossingen worden afgebeld en ik krijg thuis mijn officiële Kings &Queens attribuut overhandigd; een gouden kroontje! Ik ben King I !
Na mijn eerste weekje blijk ik, tot grote verbazing van mijn ouders, het stappen onder de knie te hebben!! Wanneer het weer het toelaat worden alle deuren wagenwijd open gezet en mag ik naar hartenlust in de tuin ravotten en daar zelfs mijn middagmaal opeten.
Vele maanden later ken ik alle kleine nieuwkomertjes bij naam, spel ik hun graag de les met een opgestoken vingertje en sta ik bekend als de autofreak onder de ‘oude garde’; William, Lucille, Tinka....
Leentje of Evelien vinden ‘s avonds altijd de tijd om het even met mijn ouders over mijn fratsen van de dag te hebben. Ik verwonder mijn mama en papa met het repertoire liedjes dat ik al onder de knie heb. Flarden ‘kstond erbij en ik keek er naar’,’ allebei de beentjes hopla in de lucht’, ‘tsjoetsjoewa’ en’ ieejadeeeejaboem!’ vullen luid elke avond de keuken onder het koken.
Het lijkt alsof het nooit anders geweest is. Het lijkt alsof het nooit anders zal zijn, maar dat is niet zo. In april 2014 mag ik naar de GROTE school. Wat gaan we Leentje, Evelien, Aurélie, Magalie, Peter,…. en ons ochtendritueel missen.
We troosten ons met de gedachte dat we ook dan altijd welkom zullen zijn bij Kings en Queens voor een babbeltje en te tonen welke auto we deze ochtend uitverkoren hebben.
Dikke knuffel van jullie zotte doos!
Teo
BINNENPIEPEN BIJ QUEEN KATINKA
Queen Katinka
6.30, ten huize Queen Katinka klinkt het: “Sinterklaasje bonne bonne bonne, lege lege tonne…” (ja, het is een blijver), “mamapapa, ikke wakker worden”, “deurtje open nu, nu, NUUUUU!”, “mama potverdorie” (waar heeft ze dat vloeken toch geleerd? ).
Als het licht aanspringt, wil Queen Katinka zo snel mogelijk uit haar bed om als eerste de rolluiken open te doen (met een druk op de knop) en de nieuwe dag te begroeten.
Daarna installeert ze zich op het potje. Queen Katinka is een propere meid, het potje leegt ze zelf in het toilet. En dat ritueel kan ze zo wel vijf keer na elkaar herhalen…
Kleertjes kiezen, doet Queen Katinka graag zelf en ze kan ze zich ook al behoorlijk goed alleen aankleden, “ikke doen!”. Leentje en Evelien weten heel goed dat Katinka haar kleertjes nog vlotter kan uittrekken, de sokken het allereerst….
Met de kousen vooralsnog aan de voetjes trippelt Queen Katinka naar beneden. “Ikke honger!” Ze loopt naar de koelkast om het broodbeleg te halen en ze installeert zichzelf op haar troon triptrap. “Ditter titten” (lees: dichter zitten) en de stoel van hare koninklijke hoogheid wordt snel bijgeschoven aan tafel. Préparé, kip curry, smeerkaas, hespenworst,… het kan onze Queen allemaal bekoren, het liefst zónder brood.
Zodra broer Oscar gedaan heeft met eten, geeft Queen Katinka er ook de brui aan. Rap nog de dozen met speelgoed omkieperen zodat mama en papa zeker geen kans krijgen om zich te vervelen straks!
En dan is het tijd om te vertrekken naar het buitenverblijf van Queen Katinka: Little Kings and Queens, haar tweede thuis, klaar voor een dag vol nieuwe avonturen!
Queen Katinka heeft weer een drukke agenda: de Tour de LKQ winnen met de fiets, stoelbergbeklimmen, dansen op het galabal, kwetteren en schetteren, enz. Maar eerst starten we met de ochtendgymnastiek “open toe open toe!”.
Katinka steekt ook graag de handen uit de mouwen: met de “nipper” knippen en stickertjes plakken staan hoog op haar lijstje.
Na al die activiteiten is het eten geblazen: patatjes gaan vlotter binnen dan boterhammen bij Queen Katinka… En dan is het tijd voor het schoonheidsslaapje. Katinka gedraagt zich als een echte Disney-prinses en slaapt in…de keuken.
’s Avonds komt mama haar Queen ophalen. “mama, ikke goed geslapen”, “slaapzakje niet uitgedaan”, “Katinka flink” en “Katinka niet potverdorie gezegd”. Queen Katinka geeft zich elke dag een goed rapport. Sokjes (ah ja), laarsjes, muts, sjaal en jasje aan en dan is het tijd voor een koekje! Queen Katinka denkt aan haar naaste en grist een koekje voor broer Oscar mee. Nog een laatste keer zwaaien naar Leentje of Evelien en dan neemt ze plaats in haar koets bakfiets.
Thuisgekomen zwiert ze gezwind haar schoenen én kousen langs de kant. Dan kijkt ze mama met grote ogen aan “mama, Katinka vanilleke eten?”. Even later smult Queen Katinka van een puddinkje, haar lievelingseten.
Nadat het speelstof in bad is verwijderd, is het bedtijd. “Morgen Leentje, Evelien?” Ja, lieve meid, stelt mama haar gerust. Nog een zoen en dan lichtje uit. Slaapwel Queen Katinka!
Het verhaal van een afgestudeerde Queen
Queen Maud, grote zus van Little King Seppe
Hallo iedereen, ik ben Maud Van Beirendonck. Op 13 mei 2013 ben ik afgestudeerd aan de befaamde Kings & Queens academie samen met mijn beste vrienden Guust, Lou en Miro.
Ik ben nu bijna 4 jaar en het is dankzij mijn K&Q-diploma, met grote onderscheiding en felicitaties van de jury, dat ik nu al naar de tweede kleuterklas ga. Toen vorig jaar op 11 augustus mijn broertje Seppe geboren werd, was zijn plaats aan deze topacademie al lang gereserveerd.
De Kings & Queens academie is wel een speciale school. ’s Morgens mag je aankomen wanneer je zin hebt en ’s avonds mag je altijd naar huis gelijk welk uur je mama of papa toekomen. De deur is ook speciaal. Als je op de bel duwt, beginnen iets later de ramen te tokkelen en dan zwaait de deur open.
Er waren in mijn tijd ook maar twee leerkrachten: Leentje en Evelien. Hierdoor kan je maar met 4 voeten spelen en zo leer je al snel dat dit niet met alle voeten kan. Soms worden ze bijgestaan door een chef-kok. Hij heet Peter. Op TV heb ik al horen spreken over de driesterren chef Peter Goossens, ik vraag mij af of hem dat misschien niet is. Eerlijk gezegd twijfel ik dus wel een beetje. Dat komt omdat Seppe zegt dat zijn patatjes en groentjes nogal aan de platte kant zijn en hij maar kleine stukjes vlees ineens mag eten. Ik probeer hem dan wel te zeggen dat dat de nieuwe cuisson is en dat de nouvelle cuisine altijd met kleine porties werkt. In de wandelgangen heb ik ook al vernomen dat hij zich spiegelt aan AA Gent. Dat zou natuurlijk ook een verklaring kunnen zijn voor het platte eten, maar dan ziet het er voor dit jaar toch al beter uit.
Behalve Peter, zie je daar soms ook twee jongere versies van Leentje rondlopen, een zekere Magalie en Aurélie. Ik kende die al van vroeger en dat zijn net als hun mama, twee heksen maar dat durf ik niet tegen Seppe zeggen. Ik moet wel zeggen dat dit twee hele lieve en brave heksen zijn. De éne let op de centjes en verzorgt de Facebook pagina en de andere zorgt ervoor dat de ramen mooi versierd zijn. De kindjes worden altijd nog wat extra verwend als zij in de buurt zijn.
Dat extra verwennen vond ik zelf zo leuk dat ik dat nu ook bij mijn broer doe. ’s Morgens vroeg ben ik de eerste om hem uit zijn bed te halen. Nadat hij is aangekleed, krijgt de lieve jongen zijn melkje en na een dagje K&Q wordt hij in bad gestoken. Allemaal met de beste zorgen van de K&Q-gediplomeerde grote zus Maud.
ZIJN WE ER KLAAR VOOR?
Liesbet, mama van King Viktor
AFSCHEID
Olivier, papa van King Aiden
Vandaag was de laatste dag van onze kleine koning, daar in hartje Gent, in een warm nest, een paleis van een woning.
Met pijn in het hart namen we afscheid van ieder in de creche, stuk voor stuk geweldige mensen. Bijna twee jaar lang konden we voor onze Aiden geen betere begeleiding en opvang wensen.
Leentje ... Dank je voor alles wat je voor onze rakker hebt gedaan. We weten dat het mede dank zij jou is dat hij volgende week zelfzeker in zijn nieuw klasje zal staan....
Evelien, jij was er van meet af aan bij om ons kleine baasje te verwennen. Je zat in ons hart vanaf we je leerden kennen.
Magalie en Aurelie, jullie zijn fantastische dames en heel lieve vrouwen. Een geruststelling dat we jullie Aiden konden toe vertrouwen.
Peter, op weg naar huis was Aiden nog over jou bezig, je leek ons de rots in de branding, heel stil maar o zo aanwezig.
Kjenta mogen we zeker ook niet vergeten. Dat ook jij indruk op onze zoon liet, was snel geweten.
Een stroom aan woorden om de emoties van vandaag wat plaats te geven. Het is een afscheid maar geen vaarwel voor 't leven.
We hopen jullie allen snel de nieuwe avonturen van Aiden te kunnen vertellen... per mail, facebook of gewoon eens bellen.
We zien er al naar uit binnenkort terug eens te kunnen binnenspringen daar aan de Rozemarijn.
En Leentje, we houden je eraan, met de lente, in Brugge of Gent doen we een terrasje met een glas cava of gewoon ... een witte wijn.
Dank jullie voor alles
Olivier, Sandra & Aiden
Supercoole dinoschooltas... check! Drinkbus en koekjesdoosje inclusief naamsticker zodat-hij -ze-echt-niet-kan-verliezen...check! Warme winterjas om de koude speelplaats te trotseren... check! Stevige, stoere schoenen zodat hij stevig in zijn schoenen staat (doet ie zowiezo al ;-) )... check! Viktor zelf... check, check, CHECK!!! We zijn klaar. We zouden klaar moeten zijn. Alles is in orde om onze zoon een geweldige start van zijn schoolloopbaan te geven. En toch... Er is iets wat we van ons lijstje niet kunnen aanvinken. Er is één puntje dat nog niet klaar is. Binnen drie weken is het zover, en ik weet niet of we daarmee op tijd mee klaar zullen zijn. Het is iets wat we ook niet kunnen forceren, want het laat zich niet forceren. En ik dacht ECHT dat dat ECHT wel ok zou zijn. Ik ben niet klaar, ik ben niet klaar, ik ben niet klaar. Oeps! Mijn moederhart is niet klaar...
De afgelopen twee jaar konden wij onze zoon met het volste vertrouwen in de handen van de liefste dames van Gent en omstreken geven. We wisten zeker dat alles altijd meer dan in orde was. Daarover moesten we zelfs niet eens nadenken, het was een feit. Nooit moesten we ergens over twijfelen, we konden steeds terecht met onze vragen, opmerkingen. Ons kostbaarste bezit (één van de twee) werd fantastisch verzorgd! Ergens logisch dan, dat ik niet klaar ben om mijn zoon niet meer naar het paleis te brengen. En remember, dat cliché van dat het allemaal zo snel gaat...
Binnen drie weken zal ik trots en fier onze zoon op school afzetten. Ik weet dat ik Viktor die ochtend met knikkende knieën zal wakker maken. Ik zal hem zijn coolste outfit aantrekken en hij mag dan boterhammetjes met choco eten. Ik weet dat ik serieus wat traantjes zal moeten wegslikken op het moment dat ik op school zijn handje zal loslaten (genoeg zakdoekjes in je handtas steken...check!) 's Avonds zal ik blij zijn omdat hij het zo goed doet... Het komt wel goed met dat moederhart :-)
Geniet van jullie kindjes!
Liesbet, mama van Ava en Viktor
LITTLE KINGS & QUEENS... EEN WARM NEST VOOR MIJN LIEVE PRINS!
Ellen, mama van Liam
MIJN AVONTUUR IN HET PALEIS BEGON OP
1 MAART 2013
Evelien, opvoedster
Ik vernam via via dat er een nieuw kinderdagverblijf startte en besloot er een bezoekje te brengen. Toen bleek dat ik de verantwoordelijke Leentje kende, ja de wereld is klein 😀. Het was een blij weerzien en er werd heel wat bij gepraat.
Ik was volledig onder de indruk van de inrichting en de mooie grote ruimtes, het gaf me een warm gevoel vanbinnen. Ik zei dan ook tegen Leentje als je ooit een medewerker zoekt aarzel dan niet me te contacteren. Dit gezegd zijnde nam ik terug afscheid maar niet voor lang .
Enkele weken later kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik in het paleisje wou komen werken. Ik werd overdonderd en had het totaal niet verwacht, toch zeker niet zo snel! Na veel overleg met man en kinderen had ik beslist, ik ging het doen! En tot op de dag van vandaag ben ik nog altijd dolgelukkig dat ik voor al die lieve Royals mag zorgen. Want het zijn één voor één schatjes !
Ik hoop dat ik er nog vele jaren mag van genieten van de warmte en de liefde die de kleine (b)engeltjes me geven! Bedankt ook aan Leentje, Peter, Aurélie en Magalie voor de kans die ik kreeg en met Kjenta erbij zijn wij het super team van Little Kings & Queens!!!
Dikke kus Evelien
LITTLE KING DAAN
Annelies, mama van Little King Daan
Eind 2015 is het zover: we zijn zwanger van ons 2e kindje!
Op zoek naar opvang kwamen we terecht bij Little Kings & Queens, en al vrij snel mogen we het paleisje een eerste keer bezoeken. Onze eerste spruit nemen we gewoon lekker mee, en die zit het al helemaal zitten voor zijn kleine broer of zus. Ook wij hadden een heel goed gevoel bij de ontvangst, de ruimtes, de uitleg die we kregen, het zat helemaal goed. Leentje vertelde ons dat ook haar man en dochters meehielpen in de opvang. Een echte familieaangelegenheid dus, en dat zag en voelde je in heel veel zaken. Dit leek ons de ideale plaats voor onze King of Queen!
In januari 2017 is Daan gestart in het paleisje. Het is er op dat moment echt een babyboom, hoor ik Leentje nog zeggen. 2 jaar later, januari 2019 nemen we afscheid nemen van Leentje, Peter, Magalie, Aurélie, Minne en Shirley, en gaat onze kleine man naar school.
Als ik nu terugdenk aan die 2 jaar Little Kings & Queens, dan onthoud ik onder andere de ontvangst ’s morgens, meestal door Leentje. Altijd goedgezind, altijd met een welgemeende ‘hoe is het’, met zo’n groot hart voor het kindje dat ze vanaf dat moment voor de rest van de dag onder haar hoede moet nemen. Ik onthoud ook hoe graag Daan naar Leentje ging. Elke dag konden we hem met een gerust hart achterlaten. Traantjes bij het afscheid waren er zelden, integendeel. Hij kon niet snel genoeg de speelruimte inlopen. “Wacht Daantje, je pantoffels nog. En krijg ik geen kus?” Dit toont hoe goed hij zich daar voelde. Als we hem vroegen of hij flink had gespeeld die dag, dan was dit altijd zijn antwoord: “Daantje met Leentje gespeeld, en met Peter, en met Minne, en met Shirley”.
Daan is in Little Kings & Queens opgegroeid van baby naar peuter, onder de fantastische begeleiding van Leentje en het hele team. We zijn hen dan ook heel erg dankbaar voor de goede zorgen!
GOED BEGONNEN IS HALF GEWONNEN
Marie en Michel, ouders van Little King Louis
Joepie, we zijn zwanger.
Oei, een creche vinden !?
Gaan we wel een plaats vinden voor onze kleine schavuit ?
Welke creche heeft een goede reputatie ?
Wat vinden wij als ouder belangrijk aan een creche en wat willen we voor onze zoon Louis ?
Aan wie “vertrouw” je jouw kind toe ? Het gaat om “vertrouwen”
Al deze vragen hebben een antwoord nodig.
Als jonge ouders van ons eerste kind en zonder connecties in Gent zijn we op zoek gegaan naar antwoorden op de bovenstaande vragen. Wat ons onmiddellijk opviel is het grote verschil van aanpak tussen de verschillende creches in Gent centrum. Ik had nooit kunnen vermoeden dat er zo een grote verschillen waren.
Hierbij een overzicht van elementen die voor onze keuze doorslaggevend zijn geweest:
-
Kookt de creche zelf warm eten ? ---- Little K&Q’s heeft hun eigen professionele kok Peter.
-
Is borstvoeding flesjes geven mogelijk ? --- Louis heeft zijn hele verblijf borstvoedings flesjes meegegeven en dit is zelf ondersteund door het hele team van Little K&Q’s.
-
Potjes training ? ---- naargelang het kind er klaar voor is of niet nemen de ouders in samenspraak met de crèche het initiatief om potjes training op te starten.
-
Knutselen ? Alle kindjes krijgen de kans om zich te ontplooien en te spelen met kleuren rond bepaalde thema’s. Hier wordt echt veel energie in gestoken.
-
Events als Sinterklaas – Paasklokken – Halloween en Kerstmis worden intens gevierd. De crèche wordt helemaal versierd, de kindjes verkleed …. Het is echt feest.
-
1 x per jaar wordt er een mooie fotoshoot gemaakt
-
In een beschermde groep op Facebook worden op heel regelmatige basis foto’s en ook filmpjes van de avonturen van de kleine schavuiten geplaatst.
-
Communicatie ? Bij ziekte of vragen konden wij rekenen op heel snelle en vlotte communicatie vanuit de crèche. Vb ivbm met aerosol
Het punt dat voor ons de doorslag heeft gegeven is de ‘warmte’ die in de creche aanwezig is. Je komt toe in een gezin en niet in een bedrijf. (Leentje en Peter met hun 2 dochters aangevuld met vaste en gemotiveerde medewerkers Shirley en Minne.) Je bent/voelt je niet als een nummer.
Om al deze redenen kunnen wij als ouders van Louis alleen heel dankbaar zijn voor de fijne tijd die Louis heeft meegemaakt in Little Kings and Queens. Hij is deze week begonnen in het inloop klasje op school. Een nieuw hoofdstuk begint, maar de fijne tijd die hij heeft mogen beleven in Little Kings and Queens zal hij zeker meedragen.
Drie jaar geleden .. wat gaat de tijd snel! Mijn kleine prins zat nog warm en knus in mama’s buik en was toen reeds het meest kostbare in mijn leven. Wat keek ik er naar uit om mijn kleine man te ontmoeten, hem te zien, te voelen en te ruiken, hem een warme nest te geven en vooral.. hem lief te hebben! De eerste zes maanden van zijn leventje zou ik hier 100% voor kunnen instaan, een droomtijd met mijn zoon… Die zalige ononderbroken tijd zou echter niet kunnen blijven duren. Centjes zouden moeten verdiend worden en de realiteit zou zijn dat ik die lieve kleine man zou moeten afgeven aan anderen, die hem hopelijk evenveel liefde en warmte zouden kunnen geven… Wat een zorgen reeds en die kleine schat is nog niet eens geboren…
Maar waar zou ik dat warme nest en die genegenheid die ik mijn hartendief kost wat kost wil geven, vinden.. Ik diende niet lang te zoeken! Van collega’s vernam ik dat er zich net naast ons werk een crèche bevond, Little Kings & Queens. Hoe gemakkelijk zou dat niet zijn! Alle dagen carpoolen met mijn zoontje.. Optimaal genieten van onze tijd samen, op weg naar de crèche, de hele dag door het gevoel hebben dat we niet ver van elkaar verwijderd zijn en onmiddellijk na het werk mijn lieve prins terug in mijn armen omsluiten. Fantastisch gewoon! Ik besloot om een afspraak te maken met de hartelijke dame aan de telefoon voor een rondleiding in het paleisje..
Enkele dagen later begaf ik mij naar het koninklijk paleis. De deur werd geopend door de lieve hofdame, Leentje. Ik kreeg onmiddellijk een warm gevoel vanbinnen, alsof ik Leentje reeds jaren kende! En al snel was ik er van overtuigd dat dit het warme nest voor mijn lieve prins zou worden. De rondleiding werd afgesloten met een welgemeende dikke knuffel van haar. Wat een geruststellend gevoel..
Maart 2016. Mijn lieve Liam is zes maanden oud. Hij is een goedlachse jongen, waar ik ondertussen zielsveel van hou! De tijd is aangebroken om hem deels af te geven.. En ook al doet het enorm zeer niet meer fulltime voor hem te kunnen zorgen, toch weet ik dat er goed voor hem gezorgd zal worden in het paleisje. Met een klein hartje begeven wij ons naar het paleis. Liam ziet het volledig zitten, bij mama komt er een traantje aan te pas.. We worden hartelijk ontvangen. Dit zal zo zijn voor de komende twee jaar, dag in dag uit, steeds met een glimlach, steeds spontaan en steeds hartverwarmend! Wat ben ik blij zo’n liefdevolle nest voor mijn lieve schat te hebben gevonden!
Februari 2018. We zijn bijna twee jaar verder en mijn kleine royal vindt het heerlijk in het paleisje, samen met zijn royal-vriendjes Maxime, Amelie en Oona! Alle dagen pure fun: spelen, knutselen, dansen, feestjes vieren, … De hofdames maken van het paleisje een waar paradijs! Elke ochtend is Liam één van de eerste vroege-vogel-Royals die de Royal-speelruimte opnieuw mogen ontdekken. Peter is Liam’s dikste vriend! Elke ochtend krijg ik de vraag: “Peter daar?” Op Peter’s schootje zitten en op de gsm naar het nieuws kijken of Patience spelen. Wat vindt Liam het superleuk om zijn dagje zo te beginnen.. Ook voor mama is het leuk om elke ochtend een praatje te slaan met Leentje, een even bezorgde, liefdevolle moeder waar ik mezelf volledig in herken.. Wat zal ik ze missen binnen enkele weekjes.. iets in mij zegt mij dat dat contact nooit volledig zal verdwijnen..
Bedankt Leentje en de volledige Royal-family voor de onvergetelijke tijd en de vele fantastische en liefdevolle momenten die mijn lieve prins bij jullie mocht beleven.. We zullen jullie missen!
Dikke kus!
Royal Liam & mama Ellen
NORMA BIJNA NAAR SCHOOL
Marijke, mama van Little Queen Norma
Nog maar een goeie maand te gaan, en onze kleine Norma mag al naar school! Niet te geloven, de 2 jaar in het paleisje zijn voorbij gevlogen...
Eerst was er de lange zoektocht naar een crèche in Gent, want er was nergens nog plaats, ook al waren we er super vroeg bij. Uiteindelijk hadden we een plaatsje voor Norma gevonden in de buurt van het station, maar dat was toch nogal ver. Als bij wonder kregen we plots een email terug van Little Kings & Queens, er was toch nog een plaatsje vrijgekomen :) Onmiddellijk schreven we daar op in. En gelukkig maar, want de andere crèche ging van de ene dag op de andere failliet.
Zo startte Norma in januari 2017 in het paleisje, net 4 maand oud.
De halve dag wennen in december was niet zo vlot verlopen... "Ze wou geen melk drinken van haar fles, krijgt ze misschien nog borstvoeding?" "Euh neen, maar elk flesje is inderdaad een gevecht."
Dankzij de lieve zorgen van Leentje, Peter, Evelien, Ikram, Aurélie en Magalie ging het al snel heel vlot met die melk. Dat konden we ook elke dag lezen in het schriftje, wat een mooie herinnering. "Norma heeft rustig gespeeld met de mobiel, melkje gedronken en gechilled in de relax. Ze wordt het heel snel gewoon en kijkt graag naar de andere kindjes". Ja, er zijn toen heel veel baby'tjes samen gestart in de crèche.
Van zodra Norma kan praten, gaat het elke avond over met wie ze allemaal gespeeld heeft. Wat leuk om ze samen te zien opgroeien. En in het weekend kijken we vaak naar de foto's en filmpjes op Facebook, zo kennen ook wij alle namen en wat ze allemaal uitsteken. Heel veel geknutsel, buiten spelen, liedjes zingen, dansen, feestjes,...
Leentje, Minne en Shirley zijn elke dag opnieuw in de weer voor onze kleine schatten. We zijn hen enorm dankbaar!
Veel liefs,
Queen Norma, papa Dieter & mama Marijke
Nog maar een goeie maand te gaan, en onze kleine Norma mag al naar school! Niet te geloven, de 2 jaar in het paleisje zijn voorbij gevlogen...
Eerst was er de lange zoektocht naar een crèche in Gent, want er was nergens nog plaats, ook al waren we er super vroeg bij. Uiteindelijk hadden we een plaatsje voor Norma gevonden in de buurt van het station, maar dat was toch nogal ver. Als bij wonder kregen we plots een email terug van Little Kings & Queens, er was toch nog een plaatsje vrijgekomen :) Onmiddellijk schreven we daar op in. En gelukkig maar, want de andere crèche ging van de ene dag op de andere failliet.
Zo startte Norma in januari 2017 in het paleisje, net 4 maand oud.
De halve dag wennen in december was niet zo vlot verlopen... "Ze wou geen melk drinken van haar fles, krijgt ze misschien nog borstvoeding?" "Euh neen, maar elk flesje is inderdaad een gevecht."
Dankzij de lieve zorgen van Leentje, Peter, Evelien, Ikram, Aurélie en Magalie ging het al snel heel vlot met die melk. Dat konden we ook elke dag lezen in het schriftje, wat een mooie herinnering. "Norma heeft rustig gespeeld met de mobiel, melkje gedronken en gechilled in de relax. Ze wordt het heel snel gewoon en kijkt graag naar de andere kindjes". Ja, er zijn toen heel veel baby'tjes samen gestart in de crèche.
Van zodra Norma kan praten, gaat het elke avond over met wie ze allemaal gespeeld heeft. Wat leuk om ze samen te zien opgroeien. En in het weekend kijken we vaak naar de foto's en filmpjes op Facebook, zo kennen ook wij alle namen en wat ze allemaal uitsteken. Heel veel geknutsel, buiten spelen, liedjes zingen, dansen, feestjes,...
Leentje, Minne en Shirley zijn elke dag opnieuw in de weer voor onze kleine schatten. We zijn hen enorm dankbaar!
Veel liefs,
Queen Norma, papa Dieter & mama Marijke
De nieuwe hoofdredacteur van Kiddo is een papa van Big Kings! Lees hier zijn eerste voorwoord in het magazine
Elke dag een schouderklop
De nieuwe hoofdredacteur Vlaanderen van KIDDO is een man. Ik dus, Wouter, onderwijsjournalist, verhalenverteller, schrijver, muzikant. En vooral: papa van drie zonen van 9, 6 en 5 jaar oud.
Gezin en werk harmonieus laten samengaan is niet altijd evident. Wij combineren drie jobs en drie kinderen met slechts twee ouders: zoek de fout. En toch lukt het. Maar zonder de gezinsopvang van mémé Viviane en onthaalmama Leentje en haar team hadden we het nooit gered. Zij ontvingen onze kinderen elke dag met de hartelijkste open armen. Zorgden voor hen, speelden met hen, lieten hen opgroeien tot de toffe knullen die ze nu zijn. En op het einde van de dag trakteerden onze kinderen ons op een brede lach. Blij dat ze ons terugzagen, maar vooral ook fier: kijk eens wat een fijne dag we hier weer hebben beleefd.
Als papa stond ik daar nooit bij stil. Pas nu ontdek ik, tot mijn scha en schande, dat ook kinderbegeleiders elke dag werken vanuit een sterke visie, en hun expertise voortdurend aanscherpen. Ik bewonder hoe kinderbegeleiders niet alleen reflecteren over welbevinden en betrokkenheid van hun peuters en kleuters, maar ook over hoe ze hen nog beter emotioneel en educatief kunnen ondersteunen. Over hoe ze hun activiteiten nog beter op de kinderen kunnen afstemmen. En over hoe ze ouders nog meer kunnen laten participeren.
Als nieuwbakken hoofdredacteur zag ik enkele maanden geleden de Dag van de Kinderbegeleider passeren. Een heel fijn initiatief. Maar kinderbegeleiders verdienen elke dag een dankjewel en een schouderklop. Laten we daar vooral werk van maken.
Wouter Bulckaert
Hoofdredacteur Vlaanderen
ER ZIJN MAAR EEN HANDVOL MOMENTEN DIE IK ME ZO GOED HERINNER ALS DE EERSTE DAG CRECHE
Julie, mama Little King Elias
Er zijn maar een handvol momenten in mijn leven die ik me zo scherp herinner als de eerste dag dat ik ons toen 3 maanden oude zoontje voor een hele dag naar “de crèche” moest doen om mijn eerste dag terug te gaan werken.
Zoals elke jonge ouder vertrok ik ’s ochtends vroeg met een klein moederhartje en een net niet te onderdrukken portie schuldgevoel in combinatie met de goesting om er terug in te vliegen op professioneel gebied. Ik wandelde met Elias in de draagzak (lekker dicht op mijn buik) richting de ring en vroeg me af hoe we dit überhaupt gingen rond krijgen? Zo vroeg opstaan, al die dingen waar je ’s ochtends nog moet aan denken voor je kindje, het risico dat hij een kotske doet op je verse kleren, hopen dat er niks onverwachts gebeurt op het werk zodat je ’s avonds op tijd kan terug zijn,…
Nadat we (wat later zou blijken altijd zo te zijn) heel warm waren onthaald door Leentje en Peter, trok ik de deur achter me dicht en vatte ik mijn tocht naar Brussel aan. Op de trein vroeg ik me heel de tijd af wie mijn klein ventje zou troosten als hij verdriet had. En of hij wel zou eten… de overschakeling van borstvoeding naar flesjes was heel moeizaam gegaan en lukte nog maar sinds 1 à 2 dagen. Maar gelukkig had Leentje me wel kunnen geruststellen dat dat allemaal wel zou lukken.
In Brussel aangekomen verbaasde ik me erover hoezeer de wereld gewoon was verder gedraaid tijdens mijn afwezigheid. Alles rolde zoals gewoonlijk en ik zat meteen weer mee in de werkmodus. Enkel ’s middags kreeg ik het even moeilijk toen ik voelde dat mijn borsten schreeuwden om een melkdrinkertje :-D
Ik herinner me ook dat ik tegen de avond echt mijn geduld niet meer kon bedwingen om Eliasje terug te zien. Snel snel spoedde ik me naar huis om terug bij hem te zijn. En zeker dat weerzien zal ik nooit vergeten. Vooral het feit dat hij voor het eerst z’n andere geur had. Het ventje dat maandenlang één en ondeelbaar was geweest met mij en zelfs qua lichaamsgeur niet van mij te onderscheiden was, was plots een ander, autonoom wezentje geworden. Uiteraard hield mij dat niet tegen om hem heel de avond te knuffelen, tot hij weer mijn geur had overgenomen.
De dagen daarop waren echt wel wennen, ik miste Eliasje enorm, maar genoot er ook wel van om terug meer te zijn dan enkel een mama. Ik amuseerde me wel op het werk, maar stond ’s avonds altijd te popelen om terug te keren naar huis. Wat me wel heeft geholpen die dagen was het schriftje dat steeds zorgvuldig werd ingevuld door alle verzorgsters en de fotootjes die een paar keer per week online kwamen. Ik zal vaak verschillende keren per dag op Facebook in de hoop dat er plots een aantal foto’s van mijn kleine prins zouden bij zitten. Al snel bleek uit de foto’s ook dat hij zich wel heel goed had. Dat hij vriendjes begon te krijgen, dat hij vaak zat te lachen en te genieten in zijn wippertje, terwijl hij naar de andere kindjes keek.
En die tevredenheid over de zorgen in het paleisje is enkel maar toegenomen. Ook wanneer Elias ouder werd en begon te kruipen leefden jullie altijd zo hard mee met ons geluk en onze twijfels. Het viel me ook op dat alle kindjes in het paleisje op een heel gelijk tempo evolueerden. Jullie laten niemand achter. Als vrienden van ons verbaasd waren over hoe snel Elias zich ontwikkelde was ons antwoord steevast: “tja, goeie crèche hé, alle kindjes stappen daar zo snel, alle kindjes babbelen daar zo rap”.
We hadden het gevoel dat Elias écht graag gezien werd bij jullie en dat is een onbetaalbaar geschenk voor een ouder. Het gevoel hebben dat je kindjes even graag gezien wordt en even veel aandacht krijgt als thuis, daar zou elke ouder meteen voor tekenen. Ook de flexibiliteit waarmee jullie hebben proberen mee denken voor oplossingen toen onze verhuis werd uitgesteld. En zelfs wanneer Elias al afscheid had genomen van jullie, hij toch nog eens een paar dagen mocht terugkomen omdat we geen oplossing hadden gevonden voor opvang.
Ja… het is echt wel wennen nu, om hem terug uit handen te geven op de nieuwe school. We zijn zo verwend geweest door jullie in het paleisje dat onze verwachtingen heel hoog liggen voor de juffen. Maar Elias is intussen een flinke, mondige kerel (mede dankzij jullie goede zorgen), dus we hopen dat hij ook daar snel terug de hartjes zal veroveren en de liefde en aandacht zal krijgen die hij nodig heeft. In ieder geval hebben wij maar één antwoord als iemand aan ons vraagt welke de beste crèche van Gent (en bij benadering heel Vlaanderen!!) is: Little Kings and Queens!
Helena en Mathijs - the royal twins
An en Joke, de mama's van Little King Mathijs en Little Queen Helena
De keuze voor een kinderopvang is nooit gemakkelijk. Vol spanning drukten we de eerste keer op de bel van het Paleisje, benieuwd naar de de kinderopvang Little Kings and Queens. Leentje en Magalie vertelden over hun aanpak, de afspraken en toonden de verschillende ruimtes, maar vooral hun liefde en warmte viel enorm op! Onze keuze was gemaakt. Deze warme plek zou de opvang worden voor onze tweeling.
2,5 jaar later sluiten we de deur van het Paleisje voor een laatste keer. Helena en Mathijs hebben er een schitterende tijd opzitten. Elke dag werden ze vol enthousiasme onthaald. Een dag in het Paleisje was een dag vol avontuur. Ze hebben er leren spelen met andere kindjes, knutselen, zingen en dansen met de Paleisklassiekers, feestjes bouwen, spelen in het tuintje, verhaaltjes lezen,… Een perfecte start voor hen en een gerust gemoed voor ons.
Als we voorbij het Paleisje rijden, roept onze tweeling “Kijk, daar is het Paleisje! Daar is Leentje en Peter en Minne en Shirley! We gaan spelen!”
Het team (Leentje, Peter, Minne, Shirley, Magalie, Aurélie) zorgden elk op hun eigen manier voor de perfecte opvang de afgelopen jaren.
Ze zorgen ervoor dat alles op wieltjes loopt, ze verzorgen de kindjes met veel liefde en hebben een luisterend oor voor de ouders.
Kortom, 100% royal proof verklaard!
SEPTEMBER 2017, WE WISTEN NOG MAAR PAS DAT WE ZWANGER WAREN...
Marlies, mama Little King Otis
September 2017, we wisten nog maar pas dat we zwanger waren en stonden aan de vooravond van een lange reis naar Chili. “Of we wel al een crèche hadden voor ons kindje?”, vroeg mijn zus. Wisten we veel dat je best al een crèche zoekt in Gent, op het moment dat je nog maar denkt dat je aan kinderen wil starten.
Met een lijst van crèches & onthaalouders bij de hand begonnen Tom & ik heel Gent rond te bellen & de opties 1 na 1 door te strepen. Na bijna 30 telefoons hadden we toch 3 mogelijke opties weten te bekomen, een waar succes. Bij de eerste 2 moesten we direct gaan kijken en direct beslissen als we ons mogelijke plekje niet kwijt wouden. Leentje gaf ons ruim de tijd om langs te komen na onze reis. “Ik houd jullie plekje voorlopig wel vrij, maak je geen zorgen.”
Bij de eerste plek die we bezochten, kregen we het zelf al eventjes benauwd. Hier werd ik echt niet gelukkig van & geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht hier ons kindje naartoe te brengen. Het tweede bezoekje was al iets hoopgevender, dit ‘kon er wel mee door’, dus we namen een optie. Na een maand in Chili gingen we dan toch op bezoek bij Little Kings & Queens. De crèche was wel een stukje verder van ons huis & leek dus niet meteen de ideale optie. Van zodra Leentje de deur open maakte, geurend naar pepermuntjes (dat scheen te helpen tegen hoofdpijn) & ons met haar eeuwige enthousiasme onthaalde, wisten we eigenlijk al direct dat we die extra kilometers op de fiets wel gewoon gingen doen. Want wat zijn een paar extra kilometers, als je kindje er gelukkig van wordt?
Niet alleen kwamen we bij een gezellige & heel erg enthousiaste dame terecht, we vonden de ruimte ook zo zalig luchtig & gezellig, vol met knutselwerkjes van groot & klein. Heel snel werd duidelijk dat dit mensen waren die dit met passie en vooral veel plezier doen. Al onze vragen werden uitvoerig beantwoord. Ook wasbare luiers bleken geen probleem. We hebben dan ook geen seconde meer getwijfeld & hebben de andere crèche bedankt & ons plaatsje bij Little Kings & Queens direct verzekerd.
Een weekje voor ik terug aan het werk ging, zette ik onze kleine Otis voor het eerst af bij Leentje & Co voor 2 halve gewenningsdagen. Ik had me voorgenomen het hele huis te poetsen, maar kreeg niets gedaan & telde de uren af tot ik ons ventje terug mocht ophalen. Terug bij het paleisje aangekomen hoorde ik dat hij niets had willen drinken, niet had willen slapen & toch wel vrij veel gehuild had. De moed zakte me in de schoenen, maar Leentje stelde me gerust dat het wel zou goed komen & dat hij zeker de nodige extra aandacht zou krijgen. Dag 2 was van hetzelfde laken een broek. Het is dus onnodig te zeggen dat ik het al helemaal niet meer zag zitten om de week nadien te beginnen werken. Toen Leentje me op de eerste echte dag af en toe een berichtje stuurde met een positieve update, kon ik gelukkig al terug wat ademhalen.
Na die 2 halve dagen, hebben we Otis nooit meer weten huilen in de crèche,… in tegendeel. Wanneer we op het werk stiekem de Facebook van Little Kings & Queens bekeken, op zoek naar een fotootje van ons kleine beertje, zagen we alleen maar een blij gezichtje. Ons kindje had het er echt naar zijn zin! Otis was altijd wel aan het knutselen (hoe jullie dat doen met 26 ukkepukken, het blijft me een raadsel), Otis zat bij Peter op schoot, Otis vierde een verjaardag van een Little King of Queen, Otis was aan het kruipen en aan het spelen met vriendjes, … Soms zouden we ook wel eens een dagje in het paleisje willen doorbrengen. Elke foto, elke video hebben we opgeslagen op onze telefoon om toe te voegen aan ons fotoalbum, om te delen met onze familie. Trots op onze zoon, maar ook om te tonen wat voor fantastische mensen jullie zijn. Zo hebben we de tijd dat hij niet bij ons is, toch een stuk kunnen meevolgen. We hebben Otis op een jaar tijd enorm zien evolueren in de crèche. We konden zijn vooruitgang amper volgen & we zijn er van overtuigd dat dat echt de verdienste is van het paleisje. Alle individuele aandacht voor de kindjes ondanks hun grote aantal & de passie waarmee er in het paleisje gewerkt wordt, dragen mee bij aan de grote en kleine successen van onze Little Kings & Queens.
Niet alleen voor Otis was het paleisje een goede keuze. Een jaar lang was Leentje de eerste persoon met wie ik ’s morgens een babbeltje kon slaan, het eerste vriendelijke gezicht op mijn dagelijkse pad. Elke dag kreeg ik oprecht de vraag hoe het met ons ging, of we een goede nacht gehad hadden, … Ook toen papa Tom plots met kanker af te rekenen kreeg, kregen we de oprechte steun van Leentje & co. Een bemoedigend woordje elke dag, een extra knutselwerkje om papa te steunen, … het heeft ons zoveel deugd gedaan. Ik kon Otis gerust & zonder schuldgevoel een uurtje langer in het paleisje laten, wetende dat er goed voor hem gezorgd werd.
Heel binnenkort moet Otis van crèche veranderen, en dat is volledig onze eigen schuld door onze verhuis naar Brugge. De zoektocht naar een nieuwe crèche was bijna onmogelijk, want waar vinden we een plek die het paleisje kan evenaren? Doen we er wel goed aan om hem hier weg te halen? Zal Otis het afscheid van zijn liefste Shirley wel aankunnen? Gaan ze ons mannetje daar even graag zien komen? Het is met enorm veel pijn in het hart dat we toch de stap zetten, maar het paleisje blijft ons altijd nauw aan het hart liggen. Otis zal het zich misschien niet meer herinneren, maar wij wel & we zullen jullie altijd dankbaar blijven voor de voorbije tijd.
'DURF JE DROMEN NA TE JAGEN’
Bieke en Olivier, ouders Little Queen Elise
Leentje en Peter,
‘Durf je dromen na te jagen’ hoor je zo vaak MAAR het roer omgooien is voor velen niet evident.
En toch… Leentje, volgde jij enkele jaren geleden jouw hart en bouwde je samen met Peter en je 2 prachtige dochters, Aurélie en Magalie, een paleis en wat voor één!
Jouw immens hart voor kinderen, je warmte en liefde is voelbaar voor klein en groot.
Dat maakt het paleisje zo uniek!
Niet alleen de Royals maar ook hun ouders voelen zich er thuis.
Hoewel Elise staat te popelen van ongeduld om naar school te vertrekken, weten wij steevast dat jullie een bijzonder plekje zullen blijven hebben in haar hart. Ook Minne en Lieve zullen niet snel vergeten worden.
Honderduit zal er over jullie verteld worden wanneer we het paleisje voorbijrijden!
Het zal steevast beginnen met de woorden ‘mijn schoontje, hé’ want dat zijn de woorden waarmee Leentje elke morgen de deur opent! En dat weet ons Elise heel goed.
Die gulle lach, het warm onthaal, elke dag opnieuw is de spiegel van de vele warmte en liefde waarmee de Royals, klein en groot, vertroeteld worden.
En ja hoor, ze worden in de watten gelegd. Er wordt geknutseld, gedanst, gezongen, … lekker gegeten en ook wat geslapen.
Met andere woorden voor elke Royal is elke dag een klein beetje feest!
Wij zijn jullie ontzettend dankbaar voor het vertrouwen dat jullie Elise gaven en geven om te groeien, om zichzelf te zijn.
Een welgemeende dankjewel voor de goede zorgen!
En stiekem zijn we heel tevreden dat Elise een weekje langer mocht genieten in het paleis. Ze kwam apetrots met haar pietendiploma thuis! Af en toe zorgt Corona dus toch voor een bijzonder, niet te vergeten moment.
Veel liefs en een dikke kus,
Bieke, Olivier en Elise
PS: Alle succes met de verhuis en geniet binnenkort ten volle van de kleinkinderen!
'LITTLE KINGS AND QUEENS... WAT EEN AVONTUUR’
Yasmine, tijdelijke Big Queen ter vervanging toen Minne mama werd
“Zeg Yasmine, zoek jij toevallig werk voor het najaar?”. Met deze vraag van Shirley begon het allemaal. Ze zochten namelijk vervanging tijdens het zwangerschapsverlof van Minne en ze dacht aan mij om haar te komen helpen in de crèche. Oorspronkelijk was het een duidelijke ‘neen’, ik had altijd al tegen Shirley gezegd dat ze goed zot was om zo elke dag in de heisa van al die kindjes te kunnen overleven. Maar daarnaast… ik ben eigenlijk ook wel goed zot, dus waarom niet?
12 weken, 58 dagen, 522 uur. Voorbij ge-vlo-gen. En wat was het me een eer.
De eerste dag kwam ik vol goede moed naar de crèche, dat later meer bekend zou komen te staan als ‘het paleisje’. Ik dacht “ik red dit wel!”, 3 maanden eens volledig ondergedompeld worden in de wondere wereld van kleine kindjes… het is eens wat anders voor een net afgestudeerde bedrijfspsychologe (met veel haar op). Ik had wel al ervaring met kindjes, in de zin van mijn grote familie met heel veel kleine neefjes en nichtjes, die ik al te vaak heb moeten entertainen en verzorgen, maar dit zou toch een ervaring zijn van een heel ander kaliber. Elke dag iets van een 23 kinderen die ik niet ken, die overenthousiast hun dagen verslijten, die al hun vragen aan mij zouden richten, en nog het meest van al, die ik in leven zou moeten houden! Help! Gelukkig had ik Shirley die mij maar al te graag alle kneepjes van het vak zou aanleren. En dat heeft ze heel goed gedaan (al zeg ik het zelf).
Die 23 kinderen die ik niet kende, werden 23 vriendjes. Ik besefte al snel dat het geen wondere wereld van kleine kindjes was waarin ik belande; het is een wondere wereld van kleine mensjes die zijn zoals ik, die willen bijleren zoals ik en die veel plezier willen maken, net zoals ik. En wat hebben we samen plezier gemaakt. Ja ik heb voor hen gezorgd, ze leven nog allemaal (missie geslaagd) en ik hoop dat ik hen wat dingen heb bijgebracht, maar belangrijker: zij hebben mij zo veel geleerd. Begrijp me niet verkeerd, die lieve snoeten hebben het mij niet gemakkelijk gemaakt, soms was ik ervan overtuigd dat ze samen een complot hadden gesmeed tegen mij, maar dan denk ik dat dit ook de enige manier is waarop je het echt kan leren: met keihard vallen en dan weer dubbel zo hard opstaan.
Ik zou uren kunnen schrijven over mijn ervaringen in het paleisje; over de superleuke momenten, de vreselijke (kaka)momenten, de goede dagen, de slechte dagen en alles erop en eraan, maar dan gaan we veel te lang bezig zijn. Waar ik het wel over wil hebben is de fijne sfeer in onze gezellige crèche.
Elke dag kwam ik hier toe met een lach (nu denkt Leentje “amai dat is ook wel niet waar, dikke leugenaar”). Ok Leentje, misschien niet elke dag, maar dit komt doordat ik nooit het gevoel had dat ik mezelf moest wegsteken. Of ik nu een goede of een slechte dag had, ik werd steeds opnieuw opgevangen door de warmte van niet alleen mijn vriendin Shirley, maar ook van ons geliefde Leentje. Ik kon altijd mezelf zijn, mocht steeds weer mijn verhalen vertellen zonder iets achter te houden (en die verhalen kunnen soms lang duren, zie maar naar deze tekst) en ik kon met zowel mijn vreugde als verdriet steeds weer terecht bij mijn fantastische collega’s. Een lach, een traan of een knuffel was nooit te veel gevraagd en hiervoor wil ik jullie zo hard bedanken.
De 12 weken, 58 dagen en 522 uur zijn voorbij en nu is het tijd voor het volgende avontuur. Het was me een eer in het paleisje te mogen werken, ik zal het nooit vergeten. Tot snel!
“Ah, ons Omaarrrke”
Senne en Elisabeth ,mama en papa van Little King Omar
In juni 2017 ging Omar voor het eerst bij Kings & Queens van start. “Ah, ons Omaarrrke”, luidde het toen, met een stevige Gentse “r” die hij nu ook meester is. Hoewel hij er eerst nog geen inspraak in had, leek gauw dat ook wanneer hij kon stappen, hij maar al te graag die drie trappen van het “paleisje” beklom.
Al snel vond hij er zijn weg, maakte hij vriendjes en vriendinnetjes, en kwam elke week naar huis met een leuk knutselwerkje, waar hij trots onze keukenmuur mee versierde. Hoewel we elke dag ons zoontje iets proberen bijleren, was het vooral Kings & Queens waar Omar heeft leren dansen, verjaardagen vieren met “tjieps” en “sjampanje”, en hem het Afrikaans dierenrijk werd bijgeleerd.
Vier maand later is hij de crèche nog steeds niet vergeten. Wanneer het gaat over babies in buiken, zegt hij spontaan nog “Minne ook”, met zijn speelgoedtelefoon belt hij nog vaak "Peter" en “Leentje” op, en als hij zijn beste vrienden opsomt, haalt “Shirley” nog steeds de top drie.
Het was voor Omar een heel leuke periode, de beste start voor school. Maar ook voor ons, als kersverse ouders, was het super elke dag met een gerust hart te kunnen gaan werken, wetende dat we hem in de allerbeste handen achterlieten.
'KINDERVERZORGSTERS ZIJN WARE SUPERHELDINNEN'
Big Queen Shirley
Op vijf minuten tijd verandert heel je leven … op vijf minuten tijd verander je van een zorgeloos wezen in een volwassene die het leven tegemoet moet gaan. Maar ik was er klaar voor!
Met een klein hartje schreef ik mijn eerste sollicitatiebrief en met een nog kleiner hartje zette ik voet richting de voordeur van het paleisje. Met een grote glimlach opende Leentje, vergezeld door haar jongste dochter Magalie, de deur. Op dat moment opende ze niet alleen de deur van het paleisje, maar ook de deur van een heel nieuw leven voor mij.
Mijn eerste dag .. of zeg maar week, voelde aan alsof ik een soort van kinderverzorgstermarathon aan het lopen was. Het leek of Minne op 2 seconden tijd zeker 100 van die goed gevulde luiers ververste terwijl Leentje op diezelfde tijd een heerlijke maaltijd uit haar hoed toverde… error, paniek, help en nogmaals error! Toen wist ik het zeker. Kinderverzorgsters zijn ware superheldinnen.
Leentje, Minne en natuurlijk onze kleine Royals hebben me al snel doen inzien dat werken ook echt fijn kan zijn. We werken hard maar krijgen daar enorm veel liefde voor in de plaats. Het was dan ook een hele eer om voor die schatten te zorgen.
Het doet me enorm veel pijn dat ik afscheid moet nemen van een plekje dat ik niet alleen mijn werk mocht noemen, maar ook mijn tweede thuis. Leentje en Minne zijn bovenop collega’s ook echt familie geworden. Ze kennen mij echt door en door. We delen alles met elkaar. Van onwijs veel plezier tot dikke miserie, zelfs onze intieme liefdesverhalen… Enja dat laatste heeft me doen verhuizen naar het verre Mechelen… wat dan ook nog Leentje haar eigen fout was, trouwens. Moest ze niet zo hebben ingezeten met mijn liefdesleven dan had ik de jongen van mijn leven nooit leren kennen. Dus ook hiervoor bedankt, Leentje, maar ook sorry!
Ook Peter, Aurelie en Magalie wil ik bedanken, zij en zelfs hun partners hebben een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Zoals je ziet, één grote familie! De persoon die mijn plaatsje in dit warm nestje mag overnemen heeft heel veel geluk en wens ik het allerbeste toe.
Bij deze neem ik afscheid van dit prachtige paleisje. Ik ben enorm trots op het werk dat ik hier heb mogen leveren en zal ook alle ervaring en lessen met mij meenemen naar mijn volgende uitdaging. Hier laat ik al mijn magische wonderzoenen en knuffels achter zodat ik met een gerust hartje de deur kan dichttrekken. En zoals ik al zei: Het is geen doei of dag, maar tot ziens met een GLIMLACH.
'Little Kings and Queens is geen doorsnee opvang.'
Big Queen Lieve
Wat heb ik een fantastische tijd gehad in het paleisje. Ik werd met open armen ontvangen en heb kunnen groeien tot de persoon die ik nu ben.
Little Kings and Queens is geen doorsnee opvang. Je komt terecht in een nieuwe familie. Zo voelt het ook echt, als familie.
Iedereen mag en kan zichzelf zijn en er is ruimte voor iedereen. Het is een plek waar kinderen tot rust komen, groeien en zichzelf kunnen ontwikkelen. Niet alleen maar om ouder te worden of om klaar te zijn om naar school te gaan maar om te groeien als persoon en individu. Er is tijd en aandacht voor iedereen apart. Iedereen kan zich hier ontwikkelen op zijn eigen tempo en uitvinden waar hij goed in is en wat hij leuk vindt.
We knutselen, zingen, dansen, spelen, eten, slapen, lachen, huilen, luisteren naar elkaar, spelen buiten, rennen, knuffelen, doen eens gek en nog veel meer... maar het belangrijkste is dat we het samen doen. Iedereen mag er bij en hoort erbij.
Ik ben heel dankbaar dat ik dit bijzondere jaar bij Little Kings and Queens heb mogen werken. Ik raad het iedereen aan om je kind bij deze super opvang te brengen of als er mogelijkheid is er zelf te werken!
'EEN BAND DIE WE NOG LANG ZULLEN KOESTEREN'
Grégory en Lies, papa en mama van Little Queen Elena en Little King Wout
Onze beide kindjes deden hun eerste zelfstandige stapjes bij Little Kings en Queens. We zetten hen elke dag vol vertrouwen af. Little Kings en Queens staat synoniem voor geborgenheid, een vrolijke sfeer en kwaliteit.
Keer op keer zagen we de medewerkers met liefde en tonnen enthousiasme te werk gaan. Dat de kinderen bij het openen van de deur in hun armen vliegen, is daar het grootste bewijs van. We genoten van de vele kunstwerken die we mee naar huis kregen en van de leuke foto’s die tonen wat je uk uitspookt als je er niet bij bent.
Leentje, Peter, Minne, Lieve en co maken tijd voor een persoonlijke babbel, ze geven je spontaan informatie over de evolutie van je kleintje. We bouwden een band op die we nog lang zullen koesteren.
'EEUWIGE DANKBAARHEID'
Dirk en Roel, papa's van Little King Jacob
Jacob wordt groot, na 28 maanden in de Little Kings & Queens mag hij naar school.
Het was een super periode. Jacob was nog maar 11 weken toen hij startte, maar dat ging perfect en wij hebben altijd alle vertrouwen gehad. De deur werd altijd met een glimlach geopend door Leentje en Jacob voelde zich altijd thuis en welkom.
Jammer dat we afscheid moeten nemen, maar Jacob is klaar voor de volgende stap in zijn wondere wereld. Eeuwige dankbaarheid voor Leentje en Peter, Minne, Xena en Fifi (Lieve).
Part of the Family
Onze top medewerkster Minne, mama van Juliette
'HARTVERWARMEND'
mama en papa van onze Lucy 'Loco'
Zomer 2017
Op zoek naar een nieuwe job
‘Little Kings and Queens’ zoekt iemand. De naam alleen al sprak me onmiddellijk aan.
De deur werd geopend door een ongelooflijk vriendelijke, warme en spontane vrouw. Leentje.
Het eerste gesprek zal ik niet snel vergeten. Hoeveel warmte je kan krijgen en voelen op zon korte tijd.
Mijn keuze was dan ook snel gemaakt, daar wil ik werken!
De avond zelf al werd mijn gevoel beantwoord! Ik mocht starten!
Nu, vandaag, bijna 5 jaar later heb ik nog geen seconde getwijfeld aan deze keuze.
Mijn werk is een tweede thuis geworden.
Een plek waar ik alles kwijt kan. Lachen, verdriet, zeuren,... niets is teveel, alles kan.
Een plek waar je warmte en liefde krijgt, elke dag opnieuw. Soms voelt het zelfs alsof we familie zijn. Een plek waar vertrouwen en eerlijkheid op de eerste plaats komt.
Dit door Leentje, Peter, Xena, de kindjes en uiteraard ook de ouders. Zij maken van elke dag een leuke, geslaagde dag.
Als kers op de taart komt mijn dochter elke dag mee, hiervoor ben ik Leentje nog steeds enorm dankbaar dat ik dit mag en kan doen.
Team Kings and Queens is een team naar mijn hart.
Minne ❤️
" Voor je nog maar denkt aan een kind, moet je al een crèche hebben” betekent dat je blij mag zijn als je èrgens plaats vindt, maar gelukkig hebben wij het goed getroffen. Al bij ons eerste bezoek werd duidelijk dat Leentje een warme moederkloek is. Hoewel er geen kindjes waren, maakten we kennis met dochters Aurélie en Magalie die bedjes aan het schilderen waren. De persoonlijke aanpak sprak ons meteen aan, ook al wisten we nog niet zo goed wat we nu precies van een crèche moesten verwachten.
Toen Lucy zes maanden was, begonnen we aan een nieuwe periode in ons leven. Pendelen naar Brussel, haasten naar huis. Minder slaap dan ooit. Naast de tour de force om voor 20 kleintjes te zorgen, was er altijd tijd voor een lach, een babbeltje, troostende en geruststellende woorden. Lucy werd al snel Lucy Loco en genoot met volle teugen van het dansen en de knuffels. Dank je om ons via de foto’s online een inkijkje te geven in het leven van de kindjes. Lekker vers eten, lachen, knuffelen, knutselen, veel dansen. Halloween, Kerst, Pasen, Carnaval, verjaardagen: altijd een excuus om te feesten! En terecht!
Ook het crècheleven van Lucy werd geïmpacteerd door Corona. Het was ook een rare periode: de balans tussen het willen zorgen voor en bang zijn om jezelf en dierbaren ziek te maken was niet evident. Lange perioden van thuis zijn met een peuter en dan weer een paar
weekjes crèche met maar een paar kindjes, het maanden niet zien van de grootouders. Het was lastig voor iedereen, maar de inspanningen die jullie deden waren onvoorstelbaar. We kunnen jullie niet genoeg bedanken, maar we gaan het toch proberen.
Leentje, Minne, Lieve, Shirley, Xena, - en ook Magalie, Aurélie en stiekeme favoriet Peter. We willen jullie bedanken voor de afgelopen twee jaar. Het is niet altijd evident geweest. Hoe jullie alles in werk gesteld hebben om de kleintjes een zo normaal mogelijk leventje te bieden, ondanks de mondmaskers en de handgels, betekent heel veel voor ons. Dankzij jullie goede zorgen was Lucy meer dan klaar voor de volgende stap. Ze gaat intussen 2 maanden naar school en danst en zingt vrolijk en onbezorgd verder. Zoals dat hoort - maar wij als ouders zullen nooit vergeten hoe de kindjes altijd op één gestaan hebben. "
'2 kings & 1 queen'
Nico en Ruth, papa en mama van Jona, Ida en Josse'
Met een glimlach...
Ouders van Little King Bram
The Second Family
Ouders van Little King Daniel
Een periode om met een glimlach aan terug te denken
Wat voelde het vreemd aan toen het Bram z’n laatste dag op de crèche was en dat het alweer tijd was voor iets nieuw, de school. Ik keek er enerzijds naar uit dat hij naar school mocht (omdat hij er wel klaar voor was), maar anderzijds keek ik er tegenop omdat we het gevoel hadden dat hij zich zo thuis voelde in de crèche.
We zijn heel blij dat Bram zijn eerste jaren bij jullie heeft kunnen doorbrengen. Je hoort vaak van andere mama’s hoe moeilijk het in het begin is om je baby ergens achter te laten bij mensen die je eigenlijk niet echt kent. Ik was dan ook wat zenuwachtig hiervoor, maar ik moet toegeven dat ik er vanaf de eerste week al een goed gevoel bij had. Dit kwam door het enthousiasme dat het team uitstraalt en door de heel persoonlijke aanpak van hen. Als ouder voelde ik me op mijn gemak bij jullie. We merkten al snel dat jullie echt met de kindjes bezig zijn. Toen ik Bram ’s avonds kwam ophalen waren jullie ook steeds bereid om nog even te babbelen over zijn dag. Deze gesprekken hebben me veel deugd gedaan als ik even een onzeker moment had rond opvoeding of baby-kwaaltjes.
De eerste maanden was het tof om dagelijks in z’n heen en weer boekje te lezen hoe z’n dag was verlopen. Stiekem genoot ik er ook van als er complimentjes over hem in stonden. We vonden het ook wat grappig als er in zijn boekje stond dat hij bijv. bulgur had gegeten die dag. Bram heeft bij jullie een grotere variatie aan voedsel leren kennen dan thuis ;)
Toen Bram wat groter werd is hij op zijn eigen tempo in de crèche kunnen openbloeien. Er waren momenten dat hij het wat moeilijk had, maar meer momenten dat hij zo blij was dat hij mocht gaan spelen met zijn vriendjes in de crèche. Hij vertelde de laatste maanden dan ook veel thuis over zijn dag, dat hij had gedanst, geknutseld, … Vooral wanneer er een feestje was geweest dan was hij heel erg in z’n nopjes. De hulp bij de potjestraining hebben we ook erg geapprecieerd. (Zijn eerste schoolweek is volledig ongelukjes vrij verlopen.)
Jullie hebben hem een prachtige tijd bezorgd. Het is zo leuk om als ouder je kind graag naar de opvang te zien gaan. We gaan jullie nooit vergeten en zullen Bram nog vaak eens op facebook naar de foto’s het paleisje laten kijken.
Heel erg bedankt nogmaals Leentje, Peter, Minne, Xena, Shirley, Lieve en Yasmine en vele groetjes!
Bram, Joke en Toon
Een verlegen spring-in-het-veldboeketje
Hugo en Frauke, ouders van Little Queen Sam
Na een paar hectische maanden van mama-zijn was ik ergens droevig maar ook opgelucht dat onze Sam naar de crèche mocht. Gelukkig hadden we onmiddellijk een goed gevoel bij Little Kings & Queens en zagen het wel goedkomen. De eerste dagen was het vooral voor ons moeilijk om haar los te laten, Sam die speelde echter lustig voort . Ze voelde zich meteen thuis! Toen er een verhuis aankwam (zowel bij ons als bij jullie) vonden we het logisch dat Sam mee verhuisde, ze kende jullie zo goed. Wat een parcours hebben we samen afgelegd! Het is niet altijd makkelijk geweest en we hebben onze portie stress gehad, maar we zijn zo dankbaar dat we op jullie konden rekenen. Advies, mentale steun, een babbeltje, de foto’s en filmpjes die ons telkens deden lachen of huilen… Ook jullie flexibiliteit qua dagen dat Sam kon thuisblijven en het mee zoeken naar oplossingen bij medische problemen, we zijn ons er heel hard van bewust dat dat uitzonderlijk en zeldzaam is. Sam is echt opengebloeid bij jullie, van een verlegen muurbloempje naar een – nog steeds – verlegen spring-in-het-veldboeketje
We gaan jullie heel hard missen! Bedankt et merci, vous êtes superbes.
Hugo & Frauke
To Daniel's second family,
When Leentje opened the door the very first day, we immediately fell in love with the daycare's good vibes :)
Daniel started going to Little Kings and Queens when he was 6 months old. He went there with a big smile on his face everyday for more than 2 years and loved Leentje, Peter, Minne, Xena and the previous staff. Since he was spending a whole lot of time with Minne, he even confessed his love for her 😁😍
He loved sleeping, eating, playing and doing handcrafts there everyday and I loved how creative they were with all sorts of "knutselen" :)
There were so many things that made Little Kings and Queens more special; the amazing memorable pictures and videos, the gifts Daniel would give and receive for birthdays, the birthday celebrations, the costume parties, the adorable Christmas pictures and so many other precious things...
We would never forget his good times at Little Kings and Queens and how loved and safe he was there...
Thank you so much Leentje, Peter, Minne & Xena ❤️❤️❤️
Aandacht voor de noden van elk kind
Ouders van Little King Adriaan
In april 2021 was het zover. Adriaan ging naar ‘Little Kings and Queens’! Het was met een klein hartje (Adriaan was best een pittige baby) maar al vanaf dag 1 wisten we dat we gerust konden zijn.
Een hecht team, een fijne, huiselijke sfeer, een babbel aan de deur, en heen-en-weer boekje, elke dag vers eten, en het helpen zoeken met ons wat ons kindje nodig had, zorgden dat we snel in een fijn ritme zaten en voelden dat Adriaan het goed had.
Adriaan mocht al sneller dan verwacht bij de grotere kindjes. Hij was een ondernemend kindje en ze voelden aan dat hij dit ging aankunnen. Als Adriaan meer een peutertje werd kon hij al eens een slechte dag hebben of kattenkwaad uithalen. Hier werd altijd eerlijk over gecommuniceerd, en vooral gerust gesteld: iedereen had toch wel eens een mindere dag?
Minne, Xena, Leentje en Peter: jullie zijn een fantastisch team. Elk kindje is echt een kleine king & queen en er wordt gekeken naar hoe jouw kindje in elkaar zit. Men kende Adriaan en wist hoe hij was: grote emoties, z’n tijd laten nemen tijdens het eten en vooral hem z’n onderzoekende en ondernemende zelve laten zijn.
Vanaf augustus zal Adriaan naar een nieuwe crèche gaan, want wij zijn verhuisd. We hopen dat hij het even goed zal hebben, maar het zal terug met een klein hartje zijn.
Bedankt voor alles en we zullen Adriaan zijn eerste tweede thuis nooit vergeten.
An American Little Queen
Stijn en Stéphanie, papa en mama van Little Queen Clara'
Lieve Leentje, Peter, Minne en Xena,
Ondertussen wonen we al bijna 2 maanden in de States maar we denken nog zo vaak aan jullie! We zijn jullie ongelooflijk dankbaar voor wat jullie voor Clara betekend hebben en hoe jullie Clara ook deels vormden tot wie ze nu is.
Het was nochtans geen makkelijke opdracht om in 2020 een crèche te vinden: in volle coronatijden en tussen lockdowns door opvang vinden voor ons eerste kindje. Waar moesten we op letten, wat vonden we belangrijk en vooral, hoe ga je een oordeel vellen van op afstand. Jullie waren bezig met verbouwingen op een nieuwe locatie, waardoor we ook geen fysiek bezoek konden inplannen. Dus gebeurde de kennismaking via videochat, met Leentje en dochter Magalie. Na afloop van het gesprek hadden zowel Stijn als ikzelf eigenlijk geen enkele twijfel: het enthousiasme van Leentje was zo overweldigend dat we meteen het gevoel hadden dat Clara in een warme opvang terecht ging komen. Jullie kregen op alles een perfecte score: een kleinschalige opvang waar vers en gevarieerd eten bereid wordt, het gevoel dat er warmte en affectie aanwezig is, waar de evolutie van het kind primeert bovenop de exacte leeftijd,... Ook hadden we meteen het gevoel dat er open gecommuniceerd kon worden: mochten we met vragen zitten rond aanpak of ergens mee zitten dat we dit zonder problemen konden aankaarten. Of mochten we als jonge ouder zelf met vragen zitten hoe we iets zouden kunnen aanpakken, dit zouden we zeker durven te vragen. Dit alles zorgde ervoor dat we Clara met een gerust gemoed konden afgeven.
We hebben geen moment spijt gehad van onze beslissing, integendeel. We merkten ook dat Clara echt graag naar jullie paleisje ging, ze was zo gehecht aan jullie! Ik kan het aantal keren niet meer tellen dat Clara begon te huilen omdat ze uit Xena haar armen genomen moest worden om naar huis te gaan! Ook de moeite die jullie steken in de vele foto’s en video’s online om te zien hoe ons kindje is met andere kindjes, wat ze leuk vindt, hoe ze zich daar gedraagt,... vonden we fantastisch. Ook de moeite die jullie steken in het heen-en-weerschriftje en de vele creatieve knutselwerkjes zijn allemaal zaken die we niet vanzelfsprekend vinden en dankbaar voor zijn. Jullie zien veel kindjes komen en gaan, maar toch konden we de liefde voelen voor Clara.
Clara gaat hier in Washington ook naar de opvang. We waren op voorhand blij omdat het aantal kindjes per verzorger hier lager ligt dan in België: in Clara haar groep zijn er 3 verzorgers voor 9 kindjes. Dit is een groot verschil met hoe de situatie in België is. Hoeveel keer ik tegen Minne en Xena 's avonds zei 'help, al die kindjes, zo veel lawaai, chapeau voor wat jullie doen'. Clara stelt het hier goed in de opvang en beleeft ook veel plezier met de lieve opvoedsters en de andere kindjes. En toch merk ik dat jullie team er zo veel werk en moeite in steekt om elk kind centraal te zetten, ondanks de flexibiliteit die dit vraagt van jullie. Hier geef ik elke dag eten mee naar de opvang, want met haar soja- en koemelkallergie kan ze niet eten van het geleverde eten in de opvang. Er kan vanaf de leeftijd van 1 jaar geen ochtenddut meer gedaan worden maar enkel een middagdut. Een flesje om 16u kon niet langer, want dit past niet in de planning. Een potjestraining kan pas vanaf de leeftijd van 2 jaar, aangezien ze dan in een andere groep zitten waar dit wel opgenomen wordt. We krijgen wel elke dag het tijdstip door van de pamperwissel + inhoud, exacte tijdstip van start en einde van haar middagdut,... Hopelijk waait deze banale administratieve rompslomp niet over naar België! We zijn tevreden met haar opvangplaats en hoe ze omringd wordt, maar het is duidelijk dat Clara goed verwend was in het paleisje!
We missen jullie nog steeds en jullie blijven voor altijd in onze harten.
Duizendmaal dank voor alles!
Clara, Stijn en Stéphanie
Een supermooie tijd
Koen en Lien, papa en mama van Little Queen Milou
Milou’tje gaat naar school.
Al vanaf de eerste keer dat we ‘het paleisje’ mochten bezoeken, werden we verwelkomd met een grote lach van Leentje. Het is niet gemakkelijk om je eerste baby’tje van 4 maanden af te zetten. Maar al snel hadden we door dat Milou’tje er in goede handen zou zijn. Ons vertrouwen groeide mee met de weken die passeerden. Gedurende de dag checkte ik voortdurend mijn gsm op zoek naar fotootjes van Milou’tje op de Facebookpagina. Altijd leuk om je dochtertje te zien met een lach op haar gezicht spelend met de andere kindjes. Milou’tje is elke dag met plezier naar de opvang gegaan. Altijd blij dat ze met Minne en Juliette mocht spelen (en ook met de andere kindjes, Leentje, Peter en Xena natuurlijk ). De opvang staat voor lekker vers eten, knutselen, dansen, feesten, zingen,… Feestjes zijn er veel: verjaardagen, naar school feestjes, verkleedfeestjes,… En Milou was graag van de partij! Ik ben zo blij en dankbaar dat ze bij jullie zo goed opgevangen werd en Milou’tje is opengebloeid tot een heel sociale peuter die klaar is om naar school te gaan. Binnen 2 maandjes kan Milou’tje haar broer Riko mee afhalen en jullie nog eens terugzien.
Ze heeft bij jullie echt een supermooie tijd gehad! We gaan jullie missen!
Koen, Lien, Milou’tje & Riko
Een gevuld boekentasje van vaardigheden
papa en mama van Little Queen Isioma
5 jaar ...
Big Queen Minne
Aan het Little Kings and Queens team,
Lieve Leentje, Minne, Xena en Peter
Jullie namen in mei 2020 Isioma voor het eerst onder jullie hoede. De eerste stap in het loslaten van mijn kleine meid was gezet. Het was echter geen gemakkelijke stap met onder andere coronamaatregelen, een verhuis, de thuissituatie ... Jullie namen echter de tijd om te luisteren naar en rekening te houden met bezorgdheden en gaven steeds feedback over hoe Isioma’s dag was geweest. En wat een gevulde dagen beleefde ze: boekjes lezen, knutselen, dansen, zingen, springen, vrij spel, leuke feestjes, buiten spelen …
Stillaan bloeide ze open en groeide ze op tot een creatieve, fantasierijke, uitbundige, communicatieve en wilskrachtige peuter. Isioma is rijp voor de school, met een gevuld boekentasje van vaardigheden die haar zullen helpen zich verder te ontplooien.
Ik wil jullie dan ook van harte bedanken voor jullie bijdrage aan de ontwikkeling van dat mooie kleine mensje dat Isioma al geworden is.
Wat ga ik jullie missen!
Big Queen Xena
Allerliefste iedereen
Zoals ouders , kindjes en zeker ons team wat ga ik jullie missen!
L: Liefde aan de kindjes geven was het mooiste en het minste dat ik kon doen!
I: Ik stond elke dag klaar voor onze kleine royals met heel mijn hart
T: Tijd vloog voorbij, na 2jaar verlaat ik het mooie paleisje
T: Tijdens deze periode heb ik zo veel kleine roaltjes zien opgroeien naar echte ROYALS van baby tot King of Queen.
L: Liefdevol hun zien opgroeien dat was het enige dat telde
E: Elke dag opnieuw bij de kindjes deed mijn hart smelten. Elke mijlpaal dat ze bereikte was een klein sprongetje van geluk
K: Knuffels geven met veel liefde en warmte, binnenkomen en aangevallen worden met warme knuffels en kusjes ooooh wat ga ik ze missen
I: Iedere dag was een nieuw avontuur, elke dag was een uitdaging waarbij ik dacht, ja we gaan ervoor !!
N: Nooit opgeven dat stond in mijn woordenboek geschreven!
G: Goed alles komt goed vaak hebben jullie me dit horen zeggen en dat meende ik ook alles komt mooi op zijn pootjes terecht
S: Samen konden we dit aan! Met jullie vertrouwen en zeker en vast met de steun en toeverlaat dat we kregen aan de voordeur
&
Q: Quasi elke dag een babbeltje slaan aan de deur maakte onze band sterker. Het was elke dag meer waardering voor onze job. Elke dag kregen we steun van jullie als ouder. Met een kleine dankjewel voor de goede zorgen smolt ik weg
U: Unique momenten hebben we samen beleefd om niet te vergeten!
E: Engeltjes om nooit te vergeten
E: Engeltjes maar sommige benegeltjes
N: Niet een afscheid maar een vaarwel
S: Snik snik traantjes zijn gevloeid en lachjes zijn gevloeid
Samen gevormd litte kings & Queens
Ik wil jullie graag bedanken voor alles jullie liefde, vertrouwen en toeverlaat! Dankjewel voor de lieve woordjes, cadeautjes en (b)engeltjes!
Ik ga jullie missen!
Liefs Xena
5 jaar..
Als ik mijn ogen sluit dan voel ik onmiddellijk wat ik voelde toen Leentje de deur opende van die ‘paleisdeuren’.
Warmte, liefde
Een glimlach waarvoor ik bijna onmiddellijk smelte.
‘T was gebeurd, mijn gevoel zat daar goed. DAAR wil ik werken. DAAR voel ik me goed. DAAR zal ik kunnen zijn wie ik ben.
En ja hoor, het gevoel zat goed, het gevoel was wederzijds.
Mijn weekend kon niet beter starten dan met de telefoon ‘je hebt de job’.
5 jaar lang lief en leed gedeeld met elkaar.
Lachen, huilen, elkaars grootste en kleinste geheimen.
Mijn steun en toeverlaat.
Mijn schouder om op te huilen, mijn muur om tegen te klagen.
Degene die me de raad gaf die ik nodig had, en me de drive gaf weer verder te gaan.
Diegene die nooit aan me twijfelde, me deed inzien dat ik goed bezig was.
Diegene die me toonde wat liefde was, een warm nest, een plek om thuis te komen, een plek waar je jezelf kan zijn.
Wat je dacht een ‘bazin’ ging te zijn, werd voor mij véél meer dan dat.
In 5 jaar tijd nooit een woord gewisseld, dat moet je kunnen, toch? Dat bewijst, dat alles wat ik hier neertyp, klopt.
Maar na 5 jaar, waarin ik een prachtige dochter kreeg, waarvoor ik hemel en aard zou verzetten, voel ik dat het tijd is om dichter bij mijn gezin te zijn.
Met meer dan pijn in mijn hart sluit ik een fantastische periode in mijn leven af.
Ik sluit de deuren van mijn tweede thuis.
Met ongelooflijk veel tranen, maar niets dan liefde, plezier en geluk kijk ik terug naar ons avontuur samen.
Dankbaar voor elke dag, voor elke kans. Voor iedereen die ik doorheen de jaren leerde kennen. Bedankt aan iedereen die me doorheen de jaren steunde.
Leentje, Peter, Magalie en Aurélie BEDANKT voor ALLES
Ook aan mijn liefste collega’s een ongelofelijk dikke dankjewel, want ook door jullie werd het een ‘thuis’.
Genoten van elke dag samen, elk gesprek, elke schaterlach, elke traan en elke knuffel.
In het bijzonder mijn allerliefste Xena.
Zoals jij bestaan er geen twee. De warmte en liefde die jij geeft is onbetaalbaar.
Niets dan mooie herinneringen, momenten om te koesteren.
Een ongelooflijk avontuur dat ik zal meedragen mijn hele leven lang.
Geen vaarwel maar tot ziens.
Liefs,
Minne